پژوهشگرانی از انگلستان و هند با جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات ۶۰۸ تن از بیماران سکته‌ی مغزی حیدرآباد هند، به این نتیجه دست یافته‌اند که از بین این بیماران، افرادی که قادر به صحبت به بیش از یک زبان هستند، از شانس بالاتری برای بازیابی سلامت خود بهره می‌برند. به نظر می‌رسد که حتی با در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند استعمال دخانیات، فشار خون بالا، دیابت و کهولت سن، افرادی که قادر به صحبت به دو زبان یا بیشتر هستند نسبت به افراد دیگر از شانس بالاتری برای بازگشت عملکردهای ادراکی به حالت طبیعی خود پس از سکته‌ی مغزی، بهره می‌برند.

بر اساس یافته‌های این پژوهشگران، چالش‌های ذهنی مداوم در افرادی که به بیش از یک زبان صحبت می‌کنند در طولانی مدت می‌تواند باعث افزایش "ذخیره‌ی ادراکی" آن‌ها شود، این عامل در نهایت منجر به تقویت قابلیت مقابله با صدمات مغزی ناشی از بیماری‌هایی مانند سکته مغزی می‌شود.

توماس باک، یکی از پژوهشگران دانشگاه ادینبرگ انگلستان می‌گوید:

افرادی که قادر به صحبت به دو زبان هستند باید به صورت مداوم بین دو زبان سوییچ کنند، بنابراین در حین متوقف ساختن صحبت به یک زبان، برای برقراری ارتباط، زبان دیگر را فعال می‌کنند. این فرآیند تغییر مداوم زبان نقش یک تمرین ذهنی را ایفا می‌کند که می‌تواند عاملی مفید در فرآیند بهبود بیماران سکته‌ی مغزی باشد.

پژوهشگران در جریان تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که از بین بیماران سکته‌ی مغزی، افرادی که قادر به صحبت به دو یا چند زبان هستند، علاوه بر اینکه از شانس بالاتری نسبت به افراد دیگر برای بهبود بهره می‌برند، در تست‌هایی نیز که با هدف سنجش دقت و توانایی بازیابی و سازمان‌دهی اطلاعات این بیماران در دوره‌ی پس از سکته‌ی مغزی صورت گرفت، عملکرد بهتری را از خود نشان دادند.

لازم به ذکر است که بخشی از نتایج درخشان بدست آمده از دوره‌ی بهبود بیماران این تحقیق در گرو ویژگی‌های زبانی منطقه‌ای است که تحقیق یاد شده در آن به انجام رسیده است. همان طور که این پژوهشگران در مقاله‌ی خود نیز آورده‌اند، حیدرآباد شهری است که جمعیت ساکن در آن به زبان‌های مختلفی مانند تلوگو، اردو، هندی و انگلیسی صحبت می‌کنند. بنابراین با در نظر گرفتن "تمرینات ذهنی" مردم ساکن حیدرآباد که به صورت ناخوداگاه با آن مواجه بوده‌اند و مزایایی که به صورت تئوریک از این تمرینات ناشی می‌شود، احتمالا نمی‌توان در مناطق دیگر نیز شاهد چنین نتایج درخشانی بود.

سووارنا علادی، متخصص مغز و اعصاب در مرکز علوم پزشکی نظام (NIMS)، در حیدرآباد می‌گوید:

تغییر مداوم زبان به یک امر روزمره در بین ساکنین حیدرآباد بدل شده است. بنابراین در مناطقی که نیاز به صحبت به دو یا چند زبان به این شدت نیست، نمی توان شاهد بروز مزایای ادراکی حاصل از این عامل بود.

با این حال برای افزایش "ذخیره‌ی ادراکی" خود الزامی به سکونت در مناطقی مانند حیدرآباد وجود ندارد. پژوهش‌های صورت گرفته در گذشته نشان می‌دهد که امکان صحبت به چند زبان، زمان ابتلا به آلزایمر را به تاخیر می‌اندازد. اما محققان می‌گویند یادگیری زبان‌های دیگر لزوما منجر به بالا رفتن شانس بهبود در بیماران سکته‌ی مغزی نمی‌شود، با این حال با فعال نگه داشتن مغز در طول زندگی خود می‌توانید به این مهم دست یابید.

سوبهاش کائول، یکی دیگر از اعضای تیم NIMS می‌گوید:

تحقیقات ما نشان می‌دهد که انجام فعالیت‌های محرک فکری که از سن کم و یا حتی از میان‌سالی آغاز شده است، می تواند افراد را از آسیب‌های ناشی از سکته‌ی مغزی مصون نگه دارد.